Op vrijdag 19 december heb ik mijn 2e chemokuur gekregen. In eerste instantie leek het niet door te gaan omdat de donderdag ervoor bleek dat mijn bloedwaarden veel te laag waren.
Mijn witte bloedcellen waren 2,3 en de rode bloedcellen 6,4. De normaal waarden voor mannen zijn voor witte bloedcellen tussen 4,0 en 10,0 en de rode bloedcellen tussen de 8,5 en 11,0. Zo blijkt dat de chemokuur ook een aanslag doet op alles wat wel goed voor je is.

Nu is 3,0 voor de witte bloedcellen vaak de absolute ondergrens voor het wel of niet doorgaan van de chemokuur. Toch is in mijn geval besloten dat het doorgaan van de kuur meer prioriteit heeft, dan het risico op het oplopen van allerlei infecties.

Op dezelfde donderdag had ik ’s morgens nog een afspraak met onze internist. Ik gaf bij hem aan dat ik alweer klaar was voor de volgende kuur en dat ik zo’n gevoel had van: Kom maar op!

Ik kan mij voorstellen dat het gesprek invloed heeft gehad op de beslissing om de kuur door te laten gaan, want ik had aangegeven dat ik mij beter voelde als voor de 1e chemo.
Op dat moment waren de uitslagen van het bloed nog niet bekend, dus ik was ‘s middags wel verrast toen ik de bloeduitslagen vernam. Best wel een domper, want ik voelde mij goed.
Ik denk dat hijzelf ( de internist) ook wel verbaasd was over de lage waarden.

Aangezien het aannemelijk is dat mijn bloedwaarden door deze en de volgende kuren nog verder zullen gaan zakken krijg ik een dag na elke chemokuur een tweetal injecties. Eén oppepper voor de witte en één voor de rode bloedcellen. Het is toch mooi dat de medische kennis zich al zover heeft ontwikkeld, dat ook hiervoor weer oplossingen zijn uitgevonden.
De ene injectie bevat EPO dus ik vermoed dat de Tour de France er voor mij volgend jaar niet inzit. Of juist wel?

Als ik mijn ziektekostenverzekering er al niet uithad, dan is daar nu geen twijfel meer over, want ik heb begrepen dat de injecties ongeveer € 1500,- per stuk kosten…….

Zoals gezegd ervoer ik de uitslagen best wel als een domper. Juist omdat je nu steeds voorzichtiger moet zijn in de omgang met mensen. Simpele verkoudheidjes en bijvoorbeeld buikgriep kunnen nu forse uitwerkingen op mij hebben, daarom wordt mij aangeraden om groepen van mensen te ontlopen.

Hoe gaat het nu?

De afgelopen week heb ik goede en wat minder goede dagen gehad. Met soms dagen het gevoel van griep en redelijk wat darmklachten. Maar ook dagen waarbij je weer een stukje kan wandelen en je wat bezoek kan ontvangen, dus al met al ben ik blij met hoe het gaat.
Het eten smaakt nog prima, dus dat is ook mooi meegenomen.

1e Kerstdag heb ik thuis doorgebracht. ’s Morgens hebben we eerst verschillende kerkdiensten kunnen meemaken via kerkradio en TV. Je beleefd het nu toch anders met elkaar als andere jaren. Minder uitbundig maar zeker intens en toch ook fijn.
Als klap op de vuurpijl stonden ’s avonds bij verrassing 20 familieleden, groot en klein, voor onze openslaande deuren ‘Stille Nacht’ te zingen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik toen wel een traantje heb weggepinkt!

Op naar Oud en Nieuw!

Tot Later!