Inmiddels wakker met een onbeschrijfelijk gevoel. Het klinkt misschien raar maar het is even wennen aan het idee dat je weer ‘beter’ bent. Je bent blij en opgelucht, maar toch is er ook nog iets onwennigs aan deze uitslag. Je bent stil van dankbaarheid.

Nog even terug naar gisteren. Om 15.45 uur hadden we de afspraak bij de internist en hoewel je misschien zou denken dat de dag heel langzaam voorbij ging, vloog de dag voorbij en voor we het wisten zaten we keurig op tijd in de wachtkamer. Hier werd de spanning wel voelbaar! Ik moet zeggen dat ik inmiddels met een wat negatieve verwachting naar de afspraak toeging, omdat ik er toch een beetje vanuit ging dat de arts wel zou hebben gebeld als alles goed was. Niets was minder waar!
lees verder….

We zijn net terug van de internist welke bij binnenkomst kort maar krachtig zei:
Goed nieuws, op de scans is niks meer te zien!
Geweldig nieuws dus.
Even een korter stukje als normaal, maar ik wou jullie dit nieuws niet onthouden.
Morgen zal ik er wat meer over vertellen.

Tot later!

Er zijn na de laatste kuur alweer 2 weken voorbij.
Het waren best 2 lastige weken, maar ze zijn mooi achter de rug, heerlijk.
Ik moet zeggen: je bent zo aan het ritme gewend van om de 3 weken een kuur met afbreken en opbouwen/ herstellen dat ik mijzelf iedere keer er aan moet herinneren dat mijn kleren niet meer apart in de was hoeven ( lekker spul die chemo ) of dat ik geen toilet meer voor mijzelf alleen heb!
lees verder….